Wanneer boer Bart naar de markt vertrekt, vergeet hij het hek naar het graanveld dicht te doen. En dat heeft grote gevolgen want de vraatzuchtige geit eet prompt alle kleren van de vogelverschrikker op, die de duiven uit het graan moet houden. Enkel een houten geraamte blijft nog over en dat is een prima landingsplaats voor de duiven. Die dromen er al van om met hun rustige zitje als basis al het graan uit te pikken. De dieren van de boerderij willen boer Bart helpen, maar de stier durft niet in het veld want dan vertrapt die het graan en de hond wordt duizelig van die fladderende duiven. Het slimme kuikentje brengt raad en laat luidkeels weten dat boer Bart misschien wel de duiven wil lokken om er lekkere duiventaart van te bakken. En laat nu net de boerin in de keuken aan de slag zijn met de deegrol en beslag ...
De titel van dit prentenboek klinkt misschien origineel, maar de inhoud is dat veel minder. De plot is flauw en bulkt van de clichés: de boer gaat naar de markt en zijn vrouw staat ondertussen in de keuken, het kleine opdondertje brengt raad en niet  de grote boerderijdieren met hun  brute geweld ... Het verhaalverloop is ook niet helemaal logisch want waarom zou de geit het eerder hebben gemunt op de kleren van de vogelverschrikker dan op dat heerlijke graan.
Het boekje oogt wel fris en kleurig maar ook de tekeningen spreken niet echt aan. Enkel de duiven met hun bolle buiken en grote ogen zijn grappig.