Een brooddoos is, volgens de auteur van dit boek, altijd een beetje thuiskomen. Brooddoos is ook één van de drie delen waaruit de brooddozentrilogie van Minestrone Culinaire Uitgeverij bestaat. Brooddoos is ook de ‘koosnaam’ die één van Casie Opijns klasgenootjes voor haar bedacht, nadat Casie besloten had niet meer te reageren op pesterijen als ‘dikke’ of ‘schele’. Voor Casie was dat laatste een evidentie, want de voorgaande scheldwoorden zijn op haar niet van toepassing. Tot op de dag dat pestkop Mo haar Brooddoos noemt …
Achter dit woord gaat een zoektocht schuil naar identiteit; Casie ontdekt dat het niet uitmaakt hoe mensen je noemen, wat anderen van je denken, zolang je zelf maar stevig in je schoenen staat. Ze geeft haar eigen invulling aan het woord Brooddoos, een beetje zoals de drie auteurs van de trilogie deden. Of de drie boeken thematisch en qua beoogde leeftijdsgroep al dan niet bij elkaar passen is hier niet de vraag, maar één deel van de trilogie is alvast een aanrader.
De knapperige illustraties van Tom Schoonooghe en de hapklare lay-out maakten dit tot een boekje vol verrassingen. Nu eens met sobere en zachte aquarel, dan weer met een collage die grafische elementen integreert, … Tom Schoonooghe timmert aan een beloftevolle carrière.
Het boek is met zijn dubbele bodems misschien eerder geschikt vanaf tien jaar, waar kleuters reeds van de theatervoorstelling konden smullen. Het is kortom moeilijk om een leeftijd te plakken op dit brooddoosje, maar smaken zal het, bij jong en oud! Daar zullen desnoods de recepten achteraan wel voor zorgen!