Er zijn al veel boeken geschreven naar aanleiding van de vluchtelingenproblematiek die de wereld in de ban houdt, maar dit boek weet zich te profileren. Eerst en vooral spreekt het een erg jonge doelgroep aan. Kinderen vanaf zeven jaar begrijpen perfect wat er geschreven staat. Kolet Janssen houdt haar woordgebruik bewust simpel. Leuk om voor te lezen. Het lettertype is ook zeer leesbaar, zodat iets oudere kinderen ook zelf een stukje kunnen lezen.

Maar ook al zijn de woorden simpel, het thema is dat niet. Het boek start immers met de oorlog, die heel dichtbij komt door het overlijden van Rasha’s zusje. Ook op de vlucht slaan blijkt niet zo simpel te zijn. Welke bagage kan mee en welke niet? Zal Rasha ook doodgaan? Een wrang gevoel, wat je je kind misschien wel wil besparen, bekruipt je. Dat dit boek een happy end kent dat voor volwassenen ongeloofwaardig is, is vanuit dit standpunt niet slecht.

Ook door de illustraties valt het boek op. Deze prenten zijn opgebouwd uit kleurvlakken. Het zijn vooral warme kleuren die we kennen van Oosterse specerijen, maar ook blauwtinten die de nacht illustreren. Simpel voor kinderen is het niet, maar eens je de moeite doet om goed te kijken dan lees je het verhaal op zich in de prenten zelf.