Django en de papegaai

Er is maar één iets wat Django wil voor zijn verjaardag: een papegaai. Waarom, vraagt zijn vriendje Thaison? 'Omdat ze mooi zijn. En ze kunnen je napraten', zegt Django. Thaison demonstreert dat hij dat ook kan, napraten. Maar als Thaison het doet, vindt Django het vervelend. Op zijn verjaardag krijgt hij van opa de lang gewenste papegaai. Django probeert hem 'Django is lief' te leren. Maar spreken doet het beest niet. Erger nog, na een tijd krijgt Django overal jeuk. Hij is allergisch aan de papegaai. Dus moet het beest weg, tot groot verdriet van Django. Om hem te troosten koopt opa een goudvis. Django vindt de goudvis stom. Maar opa zit bij de viskom te luisteren en dat maakt Django nieuwsgierig. 'Volgens mij zegt hij iets', zegt opa 'maar ik versta het niet.' Opa wijst naar de mond van de goudvis, die open en dicht gaat. Dan gaat Django luisteren en hij beweert dat de goudvis 'Bob' zegt. Maar opa hoorde Bob nog iets anders zeggen, een heel zinnetje dat hij aldoor herhaalt: 'Django is lief!' Grappig, herkenbaar verhaal over een ernstig probleem als allergie. Op de illustraties vallen vooral de figuren met de bolle ogen op.