333 gedichten voor kinderen zijn in dit boek verzameld. Het boek bestaat uit vier delen, telkens aangepast aan de leeftijd. Het is dus de bedoeling dat het boek je vergezelt gedurende je tijd in de lagere school. Maar eigenlijk zou ik zeggen dat het voor je hele leven met je mee kan groeien, want ook al is het in de eerste plaats geschreven voor kinderen, op poëzie staat niet echt een leeftijd. Daarom is het wel tof dat met dit boek kinderen worden aangemoedigd om gedichten te beginnen lezen vanaf jonge leeftijd. Zo kunnen ze ervaren wat een gedicht kan doen: verrassen, je blik verruimen, je mening veranderen of gewoon een glimlach op je gezicht toveren. De gedichten zijn zowel afkomstig uit België als Nederland en de oudste gedichten dateren van 1990. Op het einde van het boek is er een register van alle gedichten die alfabetisch gerangschikt staan op titel en een register van de auteursnamen.  

Jaap Robben, zelf auteur, heeft zich verdiept in kinderpoëzie en heeft zijn selectie gemaakt op basis van literaire kwaliteit, maar vooral dat het gedicht samenvalt met de gedachtenwereld van de kinderen. Het is heerlijk om het boek open te slaat en je te laten verrassen door het gedicht op de bladzijde dat je willekeurig opensloeg. 333 gedichten die geselecteerd zijn en dat is te begrijpen want ze zijn allemaal de moeite waard. Er is voldoende afwisseling in stijl, in thema, in lengte en in moeilijkheid, maar één ding hebben ze gemeen en dat is de zalige kinderlijke openheid, de verwondering voor alles om hen heen wat je vaak doet glimlachen. Wat ik wel mis is ergens de vermelding van welk jaar het gedicht dateert. Omdat op de achterflap staat dat er gedichten zijn van 1990, blijf je op je honger zitten welke gedichten dat precies zijn. De naam van de dichter/dichteres staat er wel telkens bij. 

De illustraties ondersteunen de gedichten in hun verhaal, ze overheersen de gedichten niet, maar laten ze beter tot hun recht komen. Bovendien zorgen ze voor eenheid tussen de gedichten. De tekeningen zijn vaak zeer origineel, goed gekozen bij het thema en soms zijn ze zo mooi dat ze een gedicht op zichzelf vormen. Ze maken het geheel luchtiger en aangenamer om te lezen, ze geven je de ruimte om verder te fantaseren. Jammer is wel dat de peronages vaak in het zwart worden weergegeven, wat een sombere, donkere indruk geeft. Dat in tegenstelling tot het algemene karakter van het boek dat eerder optimistisch en zonnig is. 

Als ik een salontafel had, zou dit boek er zeker op mogen liggen omdat het uitnodigt om even vast te pakken en al is het maar één gedichtje te lezen – maar ongetwijfeld worden het er meer.