Toon Tellegen en Marit Törnqvist maakten samen een boek over Pikkuhenki, een heks die zó klein was dat ze "onder een zandkorrel woonde, naast een stofje, achter een grassprietje". Pikkuhenki ontdekt dat ze, hoewel ze klein is, toch over heel wat macht beschikt. Of heeft ze macht juist omdat ze zo klein is? Toon Tellegen laat zijn kleine heks afschuwelijke dingen verrichten, maar hij doet dat wel in een krachtige, beeldrijke taal. Zo vliegt Pikkuhenki de gedachten van een hond binnen en een beetje tegen haar verwachtingen in, krijgt ze het dier volledig in haar macht: "'Grom’, zei ze. ‘Jank. Huil.’ En de hond gromde, jankte en huilde zoals nog nooit een hond had gegromd, gejankt en gehuild. Mensen bleven tot in de wijde omtrek als aan de gond genageld staan. Het was alsof de wolken waren opengesprongen en de hemel gromde en de aarde teruggromde en de hemel huilde en jankte en de aarde terughuilde en terugjankte, en alsof zelfs de zon gromde en met jankende stralen de aarde verzengde." De tekeningen van Marit Törnqvist maken van dit sprookje een schitterend kijkboek. Met een prachtig kleurenpalet weet ze de grimmige en wat bevreemdende atmosfeer van het verhaal treffend weer te geven. Een waar feest voor het oog. Bij de uitgave hoort ook een cd waarop Toon Tellegen voorleest en daarbij begeleid wordt door muziek van Klaas Ten Holt. Tellegen bezit duidelijk meer schrijvers- dan vertellerskwaliteiten. De auteur heeft geen ‘luisterstem’, zijn voordracht is nogal monotoon en zijn uitspraak is niet altijd duidelijk (hoewel misschien enkel Vlaamse oren problemen hebben met Tellegens articulatie). De begeleidende muziek is niet bijzonder melodieus maar past wel goed bij de inhoud. Alles bij elkaar stelt Pikkuhenki als luisterspel toch teleur.