Waarom ben je zo verdrietig?' vroeg Uil.(...) Zwaan zuchtte: 'Mijn lief is er niet meer. Mijn lief heeft zijn kop erbij neergelegd. Voor het eerst ben ik alleen. Waarom ging hij dood? Waarom ben ik er nog?' Zwaan wentelt zich in haar verdriet nadat haar lief is doodgegaan. Ze ziet letterlijk zwart van verdriet, ze broedt erop. Uil luistert en begrijpt en zoekt een oplossing voor Zwaan. Want is ook zijn vriend - de leeuwerik - niet weggevlogen en nooit meer teruggekomen? Uil zoekt een reden en vindt er één. "'Weet je waarom, Zwaan? Daarom.' Daarom was een oud antwoord. Hij kende het al van toen hij nog een kuiken was." En als een feniks uit zijn as, zo vloog Zwaan letterlijk uit haar diepste put omhoog. Heel poëtisch geschreven verhaal over (liefdes)verdriet en vriendschap. De illustraties zijn prachtig en heel sfeervol gebracht. De kleuren scheppen een grote intimiteit waardoor de tekst nog aan diepte wint. Uil lijkt een beetje op een mensenkind terwijl de hals van Zwaan heel erg uitgerekt is van verdriet. Maar de metamorfose is totaal, nadat Zwaan de levensles van Uil aanvaard heeft. Dan krijgt zij haar sneeuwwitte kleur terug, al is het "wit met een spatje donker erin." Het is op het eerste zicht geen eenvoudig verhaal. Toch is het door de sobere verstaanbare taal en de heldere symboliek een zeer mooi boekje waar je veel mee kan doen. En door het Waarom?/Daarom!- einde sluit het ook perfect bij de leefwereld van kinderen aan. En hier is het geen manier om kindervragen af te schepen, integendeel.