Leo Timmers gaf in een Pluizerinterview aan dat het beeld altijd eerst komt. Dat is in Het eiland van Olifant niet anders. We zien een onbeholpen olifant die door een storm midden op zee terecht is gekomen. Op een mini-eiland, waar hij net plaats genoeg heeft voor zijn twee poten, wacht hij op redding. Na twee dagen balanceren op het kleine eiland, komt een muizenboot aangevaren. Vol enthousiasme gaat de olifant aan boord, maar de hele boot zakt in elkaar. Ook de volgende boot zakt ineen wanneer Olifant probeert in te stappen, dus gaat hij aan de slag met het materiaal van de boten om er een nieuwe van te maken. Vele boten komen Olifant – en de inmiddels vele gestrande reizigers – redden,  maar wanneer hun boten het één voor één begeven, beslissen ze samen met Olifant een boot op het eiland te bouwen. Zo wordt het minuscule eilandje de basis voor een felgekleurde feestboot! Tot er opnieuw een storm komt opsteken …

Wie de kleuren in het boek bekijkt, ziet meteen dat de kleuren van donker naar kleurrijk zijn opgebouwd. Van een donkere en stormachtige zee, over een rustige en felblauwe zee tot een feestelijke en vuurrode zee. De vette penseelstrepen van de golven staan in schril contrast tot de witte achtergrond, fijne lijnen en geblokte vormen in de illustraties. Zoals ook zijn voorgaande prentenboeken, is Het eiland van Olifant een streling voor het oog. De vele details en visuele herhalingen, zorgen ervoor dat het boek ook bij de tiende keer nog verrassingen brengt. Had je dat hoedje van de olifant al gezien of de badeendjes in het water?  

Hoewel Timmers erin slaagt op een goede manier te rijmen, zijn het de kunstwerkjes die dit boek uniek maken. Elke bladzijde is opnieuw een verrassing en wekt nieuwsgierigheid op naar de volgende illustraties. Het boek zou evengoed zonder tekst overeind blijven! Een grote moraal of levensles bevat het boek (gelukkig) niet, een speelse toon én een grote feestboot wel! Waarschijnlijk is de visuele opbouw in dit boek de grootste reden om in dit boek te duiken. Een angstaanjagende storm in het begin, maar een vlammend feestje en een gastvrije olifant volgt op de storm: wie heeft daar nu geen zin in?