Vergif en verboden producten

Over gifslangen, drugshonden en dioxinekippen

Moet je melk drinken als je vergiftigd bent? Hoe kun je zien dat een plant giftig is? Kan je doodgaan aan een bord vol bedorven spaghetti? In de K.U. Leuven stelden kinderen honderden vragen over wetenschap, psychologie, geschiedenis enzovoort. Evelien de Vlieger bundelde de interessantste vragen en antwoorden in samenwerking met professor Jan Tytgat. Dit resulteerde in een prettig boek over een serieuze zaak: vergif! Hoewel dit overzicht slechts een staalkaart is van de verschillende soorten vergif, is de selectie en bespreking bijzonder te noemen. Eén en ander heeft ongetwijfeld te maken met de manier waarop dit boek tot stand kwam. Het met – opgetrokken wenkbrauwen - willen weten van de kinderen, heeft antwoorden getoverd van eenzelfde frisheid. Nergens lees je een betuttelend of bang makend woord. De auteur neemt de lezers au serieux. Een zweem van 'Silent witness' overvalt je soms wanneer je leest over de schade die bepaalde vergiften bij de mens kunnen aanrichten. Met leuke verwijzingen naar Batman en Harry Potter zit je dan weer middenin de wereld van de kinderen. De luchtige samenstelling gaat echter de ernst van sommige zaken niet uit de weg. Zonder de bio-hype achterna te lopen wijst de schrijver op de ontelbare gevaren van het gebruik van pesticiden in de landbouw. Onderzoek wijst namelijk uit dat het opeten van een net bespoten appel erg gevaarlijk is. Ook kliekjes opgewarmde pasta of rijst kan je maar beter wegwerpen. Andere minder gekende maar daarom niet minder leuke weetjes worden je niet onthouden. Zo weet je na het lezen van dit boek bijvoorbeeld dat 'tarantula', de naam van de gevreesde vogelspin, komt van de Italiaanse stad Tarento, waar mensen gek begonnen te dansen wanneer ze gebeten werden door een Zuid-Europese wolfsspin. Tevens worden er geen doekjes om gedaan wanneer het gaat over drugs. Na gebruik ervan voel je jezelf helemaal anders en dit soms wel zes uur aan een stuk. Dat dat wel een erg lange tijd is om jezelf te verliezen wordt er fijntjes bij vermeld. Dit zet hoe dan ook aan tot reflectie en gaat daardoor verder dan het louter afschrikken als preventiemiddel. Evelien de Vlieger en Jan Tytgat maakten hier een fantastisch boek. Sebastiaan van Doninck begreep de essentie en zette dezelfde toon met z’n illustraties. Deze guitige tekeningen duiken achter, rond en tussen de tekst op. Ze zijn de getuigen van een speels métier! Dit boek is beslist een aanrader. En, in geval u deze zin zou willen onderlijnen met fluostift, kan ik u alvast meegeven dat deze heldere tekstbakens ook giftig zijn!